Santa, Sinatra & Schnitzels!
Blijf op de hoogte en volg Melissa
19 December 2014 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Cześć! ¿Cómo estás? Finallement, j'ai décidé d'écrire quelque chose.
Mijn tijd in Londen zit er alweer bijna op en ik zie stiekem wel op tegen het nieuwe jaar; ik wil niet weg! Tegelijkertijd is dat ook des te meer reden om van kerst in Londen te genieten!
Twee weken geleden heb ik mijn huisgenootje en een vriendin van het werk meegesleept naar Santacon. Op aanraden van een Poolse vriend, die overigens een andere route liep, verzamelden we rond 11 uur in Clapham, want Santacon is een soort kerstparade slash kroegentocht. Fantastisch! Die hele zaterdag voelde dus ook aan als een of andere Christmas-y carnavalsoptocht; overal liepen kerstmannen en –vrouwen, rendieren en elven die joviaal naar verbaasde bijstanders zwaaiden. "Merry Christmas to you!" Ik kan helaas niet zeggen dat ik het einde heb gehaald (ergens na acht uur ben ik naar een bushalte gezwalkt), maar wat ik wel heb meegekregen, was geweldig!
Oh en vorige week donderdag had ik mijn office Christmas party. Ik wist in eerste instantie niet wat ik moest verwachten en bovendien was ik vergeten dat er een dresscode was (iets met een gemasker bal). Afgezien van het feit dat ik het sowieso vertik om een masker op te zetten wegens het ontbreken van een normal sized nose, was ik gelukkig niet de enige die daar geen zin in had. Het feest werd gehouden op de bovenverdieping van een pub en na een aantal glazen prosecco was het tijd voor een mini pubquiz. Helaas voor mijn team, gok ik altijd op de laatste plaats, want de verliezer krijgt normaliter ook een "troostprijs". Wijn is wijn, maar uiteindelijk eindigden we op een verbazingwekkende tweede plaats. Vervolgens werden er awards uitgerekend voor onder andere “beste haar”, “beste koffie en theemaker” en “meest grappige collega”. Ik heb nog steeds geen flauw idee wie nu welke prijs gewonnen heeft, maar de sfeer zat er in ieder geval al goed in. Zo goed, dat zelfs Chris, de andere Business Director en meest burgerlijke persoon op kantoor, meedeed met jaegerbombs! Zelf heb ik uiteindelijk nog de laatste metro naar Elephant & Castle kunnen nemen, maar niet al mijn collega’s hadden zoveel geluk. De verhalen (en vooral de gezichten) waren dan ook uiterst amusant!
Nu we het toch al over kerst hebben... De meeste straten en gebouwen zijn al sinds november versierd. Helaas moet ik zeggen dat ik de meeste versiering smakeloos en ordinair vind. Zo vind ik Oxford Street persoonlijk vrij schraal (de binnenstad van Maastricht heeft 10x meer charme), maar de vele kerstmarkten, schaatsbanen en de betere wijken (lees: betere decoratie) maken veel goed. In mijn wijk, Camberwell, zijn geen kerstmarkten en de versiering oogt goedkoop; eerlijk is eerlijk het blijft the South East, maar dat deert me niet. De mensen zijn namelijk wel veel vriendelijker dan in Marylebone of Belgravia. Bovendien krijg je meer voer en drank voor minder en is de sfeer heel relaxt. Camberwell is voor mij echt een "diamond in the rough", ook al ligt het aan “de verkeerde kant van de rivier”. Maar ach, dat zou mij wat aan mijn kont roesten. Move over Mariah, want zolang de fijne klanken van James Dean en Sinatra uit mijn koptelefoon knallen, is het voor mij al kerst. Kerst met een jazz-y tintje.
En wat jazz betreft, heb ik eindelijk ook een fantastische jazzbar gevonden! Ronnie Scott’s in Soho is de jazzbar in Londen. Heel veel grote namen hebben hier opgetreden en ’s avonds speelt er regelmatig een bandje. Ondanks het feit dat ik twee linkervoeten heb, schijn ik toch enigszins aardig te kunnen wiebelen (ik kan het echt nog geen dansen noemen).
Overigens moet ik ook toegeven dat ik me hier echt een Nederlander voel; ik krijg het idee dat ik af en toe iets te direct en ongecultiveerd overkom. Nu bedoel ik dit niet om Nederlanders te generaliseren, maar ons stereotype is niet bepaald iets om over naar huis te schrijven... maar dat doe ik bij dezen toch. Zodra ik zeg dat ik uit Nederland kom, gaan mensen er meteen vanuit dat ik iedere dag stoned op de bank hang met een joint. Daarnaast zijn alle Nederlanders te direct en extreem promiscue. Welnu, de eerste keer dat ik dit hoorde, viel me toch even niets meer in. Wellicht is dat ook de reden dat ik daarom steeds vaker richting de Nederlandse bar hier hobbel om me even echt thuis te voelen. De Hems (zo heet het kroeg) ligt naast Chinatown in het centrum van de stad en men kan hier naast bitterballen en bier van eigen bodem ook gouden Vlaamse rakkers scoren. Dit is overigens niet de reden waarom ik deze toko zo fijn vind. De sfeer en hitjes (Go Guus!) zijn meer mijn ding. Morgen, na het werk, sleep ik Annik, Peter en Aenea dus ook fijn naar dat kleine stukje Nederland op Engelse bodem. Voordat we hier echter belanden, gaan we eerst schnitzels scoren bij Herman ze German. Een beter begin van het weekend bestaat niet!
Toedeledokie... Tot in januari!
Mijn tijd in Londen zit er alweer bijna op en ik zie stiekem wel op tegen het nieuwe jaar; ik wil niet weg! Tegelijkertijd is dat ook des te meer reden om van kerst in Londen te genieten!
Twee weken geleden heb ik mijn huisgenootje en een vriendin van het werk meegesleept naar Santacon. Op aanraden van een Poolse vriend, die overigens een andere route liep, verzamelden we rond 11 uur in Clapham, want Santacon is een soort kerstparade slash kroegentocht. Fantastisch! Die hele zaterdag voelde dus ook aan als een of andere Christmas-y carnavalsoptocht; overal liepen kerstmannen en –vrouwen, rendieren en elven die joviaal naar verbaasde bijstanders zwaaiden. "Merry Christmas to you!" Ik kan helaas niet zeggen dat ik het einde heb gehaald (ergens na acht uur ben ik naar een bushalte gezwalkt), maar wat ik wel heb meegekregen, was geweldig!
Oh en vorige week donderdag had ik mijn office Christmas party. Ik wist in eerste instantie niet wat ik moest verwachten en bovendien was ik vergeten dat er een dresscode was (iets met een gemasker bal). Afgezien van het feit dat ik het sowieso vertik om een masker op te zetten wegens het ontbreken van een normal sized nose, was ik gelukkig niet de enige die daar geen zin in had. Het feest werd gehouden op de bovenverdieping van een pub en na een aantal glazen prosecco was het tijd voor een mini pubquiz. Helaas voor mijn team, gok ik altijd op de laatste plaats, want de verliezer krijgt normaliter ook een "troostprijs". Wijn is wijn, maar uiteindelijk eindigden we op een verbazingwekkende tweede plaats. Vervolgens werden er awards uitgerekend voor onder andere “beste haar”, “beste koffie en theemaker” en “meest grappige collega”. Ik heb nog steeds geen flauw idee wie nu welke prijs gewonnen heeft, maar de sfeer zat er in ieder geval al goed in. Zo goed, dat zelfs Chris, de andere Business Director en meest burgerlijke persoon op kantoor, meedeed met jaegerbombs! Zelf heb ik uiteindelijk nog de laatste metro naar Elephant & Castle kunnen nemen, maar niet al mijn collega’s hadden zoveel geluk. De verhalen (en vooral de gezichten) waren dan ook uiterst amusant!
Nu we het toch al over kerst hebben... De meeste straten en gebouwen zijn al sinds november versierd. Helaas moet ik zeggen dat ik de meeste versiering smakeloos en ordinair vind. Zo vind ik Oxford Street persoonlijk vrij schraal (de binnenstad van Maastricht heeft 10x meer charme), maar de vele kerstmarkten, schaatsbanen en de betere wijken (lees: betere decoratie) maken veel goed. In mijn wijk, Camberwell, zijn geen kerstmarkten en de versiering oogt goedkoop; eerlijk is eerlijk het blijft the South East, maar dat deert me niet. De mensen zijn namelijk wel veel vriendelijker dan in Marylebone of Belgravia. Bovendien krijg je meer voer en drank voor minder en is de sfeer heel relaxt. Camberwell is voor mij echt een "diamond in the rough", ook al ligt het aan “de verkeerde kant van de rivier”. Maar ach, dat zou mij wat aan mijn kont roesten. Move over Mariah, want zolang de fijne klanken van James Dean en Sinatra uit mijn koptelefoon knallen, is het voor mij al kerst. Kerst met een jazz-y tintje.
En wat jazz betreft, heb ik eindelijk ook een fantastische jazzbar gevonden! Ronnie Scott’s in Soho is de jazzbar in Londen. Heel veel grote namen hebben hier opgetreden en ’s avonds speelt er regelmatig een bandje. Ondanks het feit dat ik twee linkervoeten heb, schijn ik toch enigszins aardig te kunnen wiebelen (ik kan het echt nog geen dansen noemen).
Overigens moet ik ook toegeven dat ik me hier echt een Nederlander voel; ik krijg het idee dat ik af en toe iets te direct en ongecultiveerd overkom. Nu bedoel ik dit niet om Nederlanders te generaliseren, maar ons stereotype is niet bepaald iets om over naar huis te schrijven... maar dat doe ik bij dezen toch. Zodra ik zeg dat ik uit Nederland kom, gaan mensen er meteen vanuit dat ik iedere dag stoned op de bank hang met een joint. Daarnaast zijn alle Nederlanders te direct en extreem promiscue. Welnu, de eerste keer dat ik dit hoorde, viel me toch even niets meer in. Wellicht is dat ook de reden dat ik daarom steeds vaker richting de Nederlandse bar hier hobbel om me even echt thuis te voelen. De Hems (zo heet het kroeg) ligt naast Chinatown in het centrum van de stad en men kan hier naast bitterballen en bier van eigen bodem ook gouden Vlaamse rakkers scoren. Dit is overigens niet de reden waarom ik deze toko zo fijn vind. De sfeer en hitjes (Go Guus!) zijn meer mijn ding. Morgen, na het werk, sleep ik Annik, Peter en Aenea dus ook fijn naar dat kleine stukje Nederland op Engelse bodem. Voordat we hier echter belanden, gaan we eerst schnitzels scoren bij Herman ze German. Een beter begin van het weekend bestaat niet!
Toedeledokie... Tot in januari!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
