Here comes the sun
Door: Melissa
Blijf op de hoogte en volg Melissa
06 September 2014 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Hèhè... na een hectische week heb ik eindelijk tijd om hier iets neer te pennen.
30/31 augustus - Rond middernacht stond ik met mama, papa en Daphne te wachten in Brussel op mijn (mega)bus die me naar Londen zou vervoeren; het begin van mijn grote avontuur aan de andere kant van het Kanaal. Nadat ik mijn afscheidscomité uitbundig had uitgezwaaid en eindelijk een plekje had gevonden in mijn sauna op wielen, vertrokken we richting Calais. Nou zou je kunnen zeggen dat men normaliter geen enorme ingevingen krijgt vóór acht uur 's ochtends, maar toen ik om drie uur 's ochtends in een rij stond voor de paspoort controle, besefte ik pas echt hoe ondergewaardeerd het Verdrag van Schengen is. Overigens was dat ook mijn eerste ervaring met de nationale hobby der Britten: queuing.
Uiteindelijk kwam ik rond half acht 's ochtends aan op Victoria Station en nadat ik mijn enorme trolley tijdelijk gestald had, besloot ik de stad alvast te verkennen. Het is zó heerlijk om 's ochtends door een verlaten wereldstad te lopen; géén touristen, weinig verkeer en als klap op de vuurpijl: mooi weer!
Nadat ik als een echte tourist gewapend met een (telefoon)camera door de stad had gestruind, wilde ik toch wel graag mijn kamertje bekijken. Helaas voor mij is de underground hier niet zo logisch ingedeeld als in Parijs. Waar de métro letterlijk het eindstation geeft en de lijnen gewoon genummerd zijn, hebben alle lijnen hier een naam én geven ze geen eindstation aan maar staat er 'Westbound' of 'Eastbound'. Met name de Northern Line is super onlogisch, aangezien die vanuit het zuiden naar het noorden gaat en zelfs tijdelijk opsplitst. Pffft gekke Britten. In ieder geval heb ik daar weinig last van, want ik kan zelf alleen de bus naar huis nemen en als ik wil, hoef ik zelfs maar één bus naar het werk te nemen! Wat een luxe.
In ieder geval, toen ik op een redelijk tijdstip 's middags uiteindelijk met mijn enorme trolley voor mijn nieuwe voordeur stond, was het toch best spannend. Ik heb deze kamer via Paula (THANK YOU) gekregen en had alleen één foto gezien. Achteraf kon je eigenlijk ook maar één foto maken, aangezien de kamer niet groter is dan 8m2. Ik heb een bed, twee kleine kastjes en een piepklein bureautje, maar meer dan uitgeput op bed ploffen en slapen doe ik daar toch niet. Mijn huisgenoten zijn overigens echt geweldig! Met Leticia (Brazilië) had ik contact gehad en Alvaro en Carlos (allebei uit Madrid) leerde ik meteen daar kennen... Nou ja, na twee uur, want iedereen lag nog in bed. In ieder geval zag alles er echt prima uit, dus ik was al helemaal tevreden.
Aangezien ik pas op dinsdag 2 september hoefde te beginnen op stage, besloot ik om 's maandags een UK simkaart te scoren en te kijken of ik een bankrekening te openen. Nou is dat laatste zo'n gedoe, dat ik besloten heb om dan maar lekker alles via mijn Nederlandse bankrekening te betalen. Die simkaart was echter wél zo gevonden. Ik heb nu een prepaidsimkaart met 2GB, 200 minuten en 600 smsjes voor maar 15 pond. Hoera! Ik kreeg er zelfs extra customer service bij in de vorm van een nogal flirterige medewerker. Ik ben in ieder geval bereikbaar, dus ik ben happy.
Omdat de rest van mijn dag echt niet zo boeiend is, zal ik maar even vooruitspoelen naar de reden van mijn verblijf hier: mijn stage.
Ik loop de komende vijf maanden stage bij Freedman International. Freedman is middelgroot bedrijf dat zich bezighoudt met marketing, branding implementation, internal (HR) communications, transcreation, etc. Ik werk samen met Urszula in Sales & Marketing. Naast Urszula werkt Scott. Hij is diegene waar ik van tevoren contact mee heb gehad, maar Urszula begeleidt mijn werk. Nadat ik even kort kennis had gemaakt met de "belangrijkste" mensen en rondleiding over de afdeling had gekregen, werd ik achter mijn bureau gedropt en kon ik meteen aan de slag gaan. Hoewel ik weinig affiniteit met marketing heb, ben ik meteen aan de slag gegaan en liep alles meteen vrij lekker; een goed begin is het halve werk. Op dit moment voel ik me een 'corporate Sherlock Holmes' doordat ik in feite veel background research doe naar bedrijven; relevante, economische artikels doorspit en met name heel veel mensen via LinkedIn en InsideView stalk. Zodra ik de juiste mensen heb gevonden en Urszula haar goedkeuring heeft gegeven betreffende mijn template message, stuur ik mailtjes uit onder haar emailaccount, waarna aan de hand van die mailtjes eventueel zaken kan worden gedaan met de betreffende bedrijven (and I'm talking BIG companies). Al met al haal ik veel voldoening uit mijn werk. Urszula heeft me tevens ook genoeg werk gegeven voor de komende paar maanden, dus ik hoef me niet te vervelen. Sterker nog: ik ben vaak zo uitgeput aan het eind van de avond dat ik meteen in een diepe coma raak, zodra mijn hoofd het kussen raakt.
De collega's bij Freedman zijn ook heel aardig. Op dit moment trek ik met name veel op met de andere interns: Annabelle (Parijs) werkt voor finances en Marianna (Oekraïne) en Esha (Noorwegen) zitten, net als ik, bij Sales. Marianna en Esha werken echter voor Chris en helaas zijn ze volgende week klaar met hun stage. Ik zal ze echter wel blijven zien, doordat ze hun dissertation (masterthesis) hier in Londen afmaken. Chris krijgt ook vanaf volgende week drie nieuwe stagiaires van Zuyd. Drie gasten van IB komen voor hem werken, dus dan ben ik niet meer de enige Nederlander op kantoor.
In ieder geval sluit ik het voor deze week af. Ik trek de stad weer in. Ciao!
30/31 augustus - Rond middernacht stond ik met mama, papa en Daphne te wachten in Brussel op mijn (mega)bus die me naar Londen zou vervoeren; het begin van mijn grote avontuur aan de andere kant van het Kanaal. Nadat ik mijn afscheidscomité uitbundig had uitgezwaaid en eindelijk een plekje had gevonden in mijn sauna op wielen, vertrokken we richting Calais. Nou zou je kunnen zeggen dat men normaliter geen enorme ingevingen krijgt vóór acht uur 's ochtends, maar toen ik om drie uur 's ochtends in een rij stond voor de paspoort controle, besefte ik pas echt hoe ondergewaardeerd het Verdrag van Schengen is. Overigens was dat ook mijn eerste ervaring met de nationale hobby der Britten: queuing.
Uiteindelijk kwam ik rond half acht 's ochtends aan op Victoria Station en nadat ik mijn enorme trolley tijdelijk gestald had, besloot ik de stad alvast te verkennen. Het is zó heerlijk om 's ochtends door een verlaten wereldstad te lopen; géén touristen, weinig verkeer en als klap op de vuurpijl: mooi weer!
Nadat ik als een echte tourist gewapend met een (telefoon)camera door de stad had gestruind, wilde ik toch wel graag mijn kamertje bekijken. Helaas voor mij is de underground hier niet zo logisch ingedeeld als in Parijs. Waar de métro letterlijk het eindstation geeft en de lijnen gewoon genummerd zijn, hebben alle lijnen hier een naam én geven ze geen eindstation aan maar staat er 'Westbound' of 'Eastbound'. Met name de Northern Line is super onlogisch, aangezien die vanuit het zuiden naar het noorden gaat en zelfs tijdelijk opsplitst. Pffft gekke Britten. In ieder geval heb ik daar weinig last van, want ik kan zelf alleen de bus naar huis nemen en als ik wil, hoef ik zelfs maar één bus naar het werk te nemen! Wat een luxe.
In ieder geval, toen ik op een redelijk tijdstip 's middags uiteindelijk met mijn enorme trolley voor mijn nieuwe voordeur stond, was het toch best spannend. Ik heb deze kamer via Paula (THANK YOU) gekregen en had alleen één foto gezien. Achteraf kon je eigenlijk ook maar één foto maken, aangezien de kamer niet groter is dan 8m2. Ik heb een bed, twee kleine kastjes en een piepklein bureautje, maar meer dan uitgeput op bed ploffen en slapen doe ik daar toch niet. Mijn huisgenoten zijn overigens echt geweldig! Met Leticia (Brazilië) had ik contact gehad en Alvaro en Carlos (allebei uit Madrid) leerde ik meteen daar kennen... Nou ja, na twee uur, want iedereen lag nog in bed. In ieder geval zag alles er echt prima uit, dus ik was al helemaal tevreden.
Aangezien ik pas op dinsdag 2 september hoefde te beginnen op stage, besloot ik om 's maandags een UK simkaart te scoren en te kijken of ik een bankrekening te openen. Nou is dat laatste zo'n gedoe, dat ik besloten heb om dan maar lekker alles via mijn Nederlandse bankrekening te betalen. Die simkaart was echter wél zo gevonden. Ik heb nu een prepaidsimkaart met 2GB, 200 minuten en 600 smsjes voor maar 15 pond. Hoera! Ik kreeg er zelfs extra customer service bij in de vorm van een nogal flirterige medewerker. Ik ben in ieder geval bereikbaar, dus ik ben happy.
Omdat de rest van mijn dag echt niet zo boeiend is, zal ik maar even vooruitspoelen naar de reden van mijn verblijf hier: mijn stage.
Ik loop de komende vijf maanden stage bij Freedman International. Freedman is middelgroot bedrijf dat zich bezighoudt met marketing, branding implementation, internal (HR) communications, transcreation, etc. Ik werk samen met Urszula in Sales & Marketing. Naast Urszula werkt Scott. Hij is diegene waar ik van tevoren contact mee heb gehad, maar Urszula begeleidt mijn werk. Nadat ik even kort kennis had gemaakt met de "belangrijkste" mensen en rondleiding over de afdeling had gekregen, werd ik achter mijn bureau gedropt en kon ik meteen aan de slag gaan. Hoewel ik weinig affiniteit met marketing heb, ben ik meteen aan de slag gegaan en liep alles meteen vrij lekker; een goed begin is het halve werk. Op dit moment voel ik me een 'corporate Sherlock Holmes' doordat ik in feite veel background research doe naar bedrijven; relevante, economische artikels doorspit en met name heel veel mensen via LinkedIn en InsideView stalk. Zodra ik de juiste mensen heb gevonden en Urszula haar goedkeuring heeft gegeven betreffende mijn template message, stuur ik mailtjes uit onder haar emailaccount, waarna aan de hand van die mailtjes eventueel zaken kan worden gedaan met de betreffende bedrijven (and I'm talking BIG companies). Al met al haal ik veel voldoening uit mijn werk. Urszula heeft me tevens ook genoeg werk gegeven voor de komende paar maanden, dus ik hoef me niet te vervelen. Sterker nog: ik ben vaak zo uitgeput aan het eind van de avond dat ik meteen in een diepe coma raak, zodra mijn hoofd het kussen raakt.
De collega's bij Freedman zijn ook heel aardig. Op dit moment trek ik met name veel op met de andere interns: Annabelle (Parijs) werkt voor finances en Marianna (Oekraïne) en Esha (Noorwegen) zitten, net als ik, bij Sales. Marianna en Esha werken echter voor Chris en helaas zijn ze volgende week klaar met hun stage. Ik zal ze echter wel blijven zien, doordat ze hun dissertation (masterthesis) hier in Londen afmaken. Chris krijgt ook vanaf volgende week drie nieuwe stagiaires van Zuyd. Drie gasten van IB komen voor hem werken, dus dan ben ik niet meer de enige Nederlander op kantoor.
In ieder geval sluit ik het voor deze week af. Ik trek de stad weer in. Ciao!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
